مدلسازی معادلات ساختاری (SEM)

مدل‌سازی معادلات ساختاری (SEM) یک کلاس از مدل‌های استاتیکی چند بعدی و پارامتری است که امکان آزمایش فرضیه‌های پژوهشی با پیچیدگی قابل توجه روابط بین متغیرها را فراهم می‌کند.

یکی از کاربردهای کلاسیک مدل‌سازی معادلات ساختاری شامل تحلیل مسیرها است که ممکن است به عنوان توسعه تحلیل رگرسیون با امکان شکل‌دهی روابط هر الگوی وابستگی در نظر گرفته شود (امکان نشان دادن وابستگی‌ها برای بسیاری از معادلات رگرسیون همبسته).

نمودار 1: یک نمونه تحلیل مسیر با نرم افزار لیزرل

کاربرد دیگر مدلسازی معادلات ساختاری شامل تجزیه و تحلیل عامل تاییدی (CFA) که نظریه مدیریت شده تجزیه و تحلیل ساختارهای روابط بین متغیرها را امکان پذیر می کند. مدل‌های SEM (مدل‌سازی معادلات ساختاری) در این مقاله برای توصیف همبستگی بین سه کلان کلان که در الگوی پایداری ظاهر می‌شوند استفاده می‌شود.

نمودار 2: یک نمونه تحلیل عاملی تاییدی با نرم افزار آموس

مدل‌سازی معادلات ساختاری (SEM) مجموعه‌ای از رویه‌ها است که به موجب آن فرضیه‌های پیچیده، به‌ویژه آن‌هایی که شامل شبکه‌های روابط مسیر هستند، در برابر داده‌های چند متغیره ارزیابی می‌شوند (Bollen 1989، Grace 2006). مدل‌سازی معادلات ساختاری را می‌توان از نظر تاریخچه، هدف، چارچوب آماری و ریاضی و فلسفه کاربرد آن توصیف کرد. رویه‌های چند متغیره مرسوم در خلاصه کردن داده‌های پیچیده مفید هستند، اما عمدتاً اکتشافی هستند و برای نمایش یا ارزیابی فرضیه‌های شبکه مناسب نیستند (مک کیون و گریس 2002).

مثالی از SEM

یک مثال ساده برای نشان دادن یک کاربرد SEM برای جمعیت های حیات وحش از Palomares و همکاران می آید. (1998).

آنها به روابط بین سیاهگوش ایبری (Lynx pardinus) و مانگوز مصری (Herpestes ichneumon) در جنوب غربی اسپانیا و اینکه چگونه این رابطه تحت تأثیر حفاظت ارائه شده توسط پارک ملی Don’ana قرار گرفت، علاقه مند بودند.

ساخت یک مدل ساختاری به آنچه در مورد عناصر سیستم مورد مطالعه شناخته شده یا مشکوک است بستگی دارد. در این میان محققان  بر این باور بودند که مسیرها فرآیندهایی را نشان می دهند که در سیستم آنها کار می کنند.